Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα-Πινότση

Από την Γκρέτα Αστεράκη

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1771 και πέθανε στις 22 Μαΐου του 1825. Ήταν ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Νεανικά χρόνια

Με καταγωγή την αρβανίτικη κοινότητα της Ύδρας, η Λασκαρίνα Πινότση όπως ήταν το κανονικό της όνομα, γεννήθηκε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης τον Μάη του 1771, όταν η μητέρα της Παρασκευώ (Σκευώ), επισκέφθηκε τον σύζυγό της και πατέρα της Λασκαρίνας, Σταυριανό Πινότση, ο οποίος ήταν ετοιμοθάνατος. Είχε φυλακιστεί εκεί από τους Τούρκους, επειδή είχε πάρει μέρος στον πόλεμο της Πελοποννήσου το 1769-1770, τα γνωστά πλέον σε εμάς Ορλωφικά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, επέστρεψε με τη χήρα μητέρα της στην Ύδρα, για τέσσερα χρόνια. Ύστερα η μητέρα της και η Λασκαρίνα μετακόμισαν στις Σπέτσες, όταν η μητέρα της παντρεύτηκε τον Δημήτριο Λαζάρου-Ορλώφ που ήταν εντόπιος καπετάνιος.

Από παιδί η Λασκαρίνα είχε ένα πάθος για τη θάλασσα, ακόμη και με τις ιστορίες για ναυτικούς, καθώς και με τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου, για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους που ήταν υπό τουρκικό ζυγό για περίπου 400 χρόνια.

Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1788 τον Δημήτριο Γιαννούζα, όταν ήταν 17 ετών και μαζί του απέκτησε 3 παιδιά. Ο Δημήτριος Γιαννούζας πέθανε το 1797, μετά από λίγο καιρό που έμεινε για πρώτη φορά χήρα και ολομόναχη, με τα 3 παιδιά ξαναπαντρεύτηκε το 1801 τον Δημήτριο Μπούμπουλη, σε ηλικία 30 ετών, από εκείνον πήρε το όνομα και έγινε πολύ γνωστή σαν «Μπουμπουλίνα».

Όμως και οι δύο της άνδρες, Σπετσιώτες καπεταναίοι, σκοτώθηκαν σε ναυμαχίες εναντίον πειρατών που έκαναν ληστρικές επιδρομές στα παράλια της Ελλάδας. Ειδικά ο Μπούμπουλης, σκοτώθηκε το 1811 από βόλι στο μέτωπο.

Προεπαναστατικά χρόνια

Το 1811, όταν πέθανε ο δεύτερός της άνδρας, η Μπουμπουλίνα ήταν πια 40 ετών, χήρεψε για δεύτερη φορά, είχε 7 παιδιά και τεράστια περιουσία που την είχε κληρονομήσει από τους συζύγους της, έχοντας υπό την κατοχή της πλοία γη και χρήματα (τα μετρητά που είχε κληρονομήσει από τον Μπούμπουλη ήταν πάνω από 300.000 τάλαρα).

Κατάφερε να αυξήσει την περιουσία της με σωστή διαχείριση και εμπορικές δραστηριότητες. Αρχικά έγινε συνέταιρος σε αρκετά πλοία, ενώ αργότερα κατασκεύασε 3 δικά της, το ένα από τα οποία με το όνομα Αγαμέμνων έγινε πασίγνωστο και ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο ελληνικό πολεμικό πλοίο κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μήκος 48 πήχεων και έχοντας 18 κανόνια, η ναυπήγηση του οποίου κόστισε 75.000 τάλαρα. Το όνομα αυτό το έδωσε στην ναυαρχίδα της από τον ομηρικό βασιλιά των Μυκηνών, Αγαμέμνονα, που οδήγησε τους Έλληνες στον Τρωικό πόλεμο. Αυτό δείχνει πόσο τιμούσε η Μπουμπουλίνα την ελληνική ιστορική της κληρονομιά και τι συμβόλιζε το όνομα του πλοίου της.

Το 1816 η Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλησε να κατασχέσει την περιουσία της με δικαιολογία ότι τα πλοία του δεύτερου άντρα της, συμμετείχαν στον ρώσικο στόλο στον ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τότε η Μπουμπουλίνα πήγε στην Κωνσταντινούπολη με το πλοίο της Καριέζος, οπού συνάντησε τον Ρώσο, φιλέλληνα πρεσβευτή Στρογκόνωφ, από τον οποίο ζήτησε να την προστατέψει επικαλούμενη τις υπηρεσίες του συζύγου της στον ρώσικο στόλο και γεγονός ότι τα πλοία της είχαν τότε ρώσικη σημαία, βάσει της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας το 1774. Τότε εκείνος για να τη σώσει από την επικείμενη σύλληψή της από τους Τούρκους, την έστειλε στην Κριμαία της νότιας Ρωσίας, στη Μαύρη Θάλασσα, σε ένα κτήμα που της δόθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄. Πριν όμως πάει εκεί, κατάφερε να συναντήσει τη μητέρα του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄, τη Βαλιντέ Σουλτάνα. Η Σουλτάνα εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα της Μπουμπουλίνας και έπεισε τον γιο της να υπογράψει φιρμάνι, με το οποίο δε θα άγγιζε την περιουσία της και δε θα τη συνελάμβανε.

Η Μπουμπουλίνα αφού έμεινε στην Κριμαία για περίπου 3 μήνες περιμένοντας να ηρεμήσει η κατάσταση, έφυγε για τις Σπέτσες όταν κατάλαβε ότι ο κίνδυνος είχε πλέον απομακρυνθεί. Η Μπουμπουλίνα, έχοντας γίνει ήδη μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη, που προετοίμαζε για την Ελληνική Επανάσταση, και όντας η μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή, στον κατώτερο βαθμό μύησης αφού οι γυναίκες δε γίνονταν δεκτές, καθώς γυρνούσε στις Σπέτσες, αγόραζε μυστικά όπλα και πολεμοφόδια από τα ξένα λιμάνια, τα οποία μετά έκρυψε στο σπίτι της, ενώ ξεκίνησε την κατασκευή του πλοίου Αγαμέμνων, της ναυαρχίδας, η οποία ολοκληρώθηκε το 1820. Για τη ναυπήγηση του Αγαμέμνονα καταγγέλθηκε στην Υψηλή Πύλη, ότι ναυπήγησε κρυφά πολεμικό πλοίο, αλλά η Μπουμπουλίνα κατάφερε να ολοκληρώσει την κατασκευή του δωροδοκώντας τον απεσταλμένο Τούρκο επιθεωρητή στις Σπέτσες και πετυχαίνοντας την εξορία αυτών που κατήγγειλαν.

Το 1819 η Μπουμπουλίνα επισκέφθηκε και πάλι την Κωνσταντινούπολη.

Επανάσταση

Όταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «Γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως το έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και η Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της Επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία. Στις 13 Μαρτίου 1821, στο λιμάνι των Σπετσών, η Μπουμπουλίνα ύψωσε το κατάρτι του πλοίου Αγαμέμνων τη δική της επαναστατική σημαία, την οποία χαιρέτησε με κανονιοβολισμούς. Η σημαία αυτή είχε κόκκινο περίγυρο και μπλε φόντο και έναν μονοκέφαλο βυζαντινό αετό ο οποίος κρατούσε μια άγκυρα και έναν φοίνικα. Ο αετός ο οποίος είχε τα φτερά γυρισμένα προς τα κάτω, συμβόλιζε το ελληνικό σκλαβωμένο έθνος, το οποίο θα αναγεννιόταν όπως ο φοίνικας με τη βοήθεια του Ναυτικού, το οποίο συμβόλιζε η άγκυρα. Το λάβαρο αυτό η Μπουμπουλίνα το εμπνεύστηκε από το λάβαρο της βυζαντινής δυναστείας των Κομνηνών.

Στις 3 Απριλίου και ανήμερα των Βαΐων, οι Σπέτσες, πρώτες από όλα τα νησιά, επαναστατούν ενώ τον Μάιο οι Σπέτσες, η Ύδρα και τα Ψαρά αποτελούσαν τις μεγαλύτερες δυνάμεις της επαναστατημένης Ελλάδας.

ΠΗΓΗ: ;

► ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ