Το ποίημα κυκλοφόρησε στον δίσκο «Αθανασία» το 1976, τρία χρόνια μετά την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου. Το μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις, ένας συνθέτης που επηρέασε όσο λίγοι τη μουσική μας τις τελευταίες δεκαετίες, και το τραγούδησε, με τη μοναδική φωνή της, η Δήμητρα Γαλάνη.
Στο βιντεάκι που ακολουθεί οι νότες, οι λέξεις και η φωνή έχουν οπτικοποιηθεί με φωτογραφίες από εκείνη τη σκληρή εποχή. Ακολουθούν οι στίχοι, για να το τραγουδάτε όποτε αισθάνεστε την ανάγκη...
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη
Κοίτα με στα μάτια κι έλα πιο κοντά,
άγια μου καρδιά κι αγαπημένη,
άκουσα κι απόψε πόρτα να βροντά
πέτρες θα κυλάν οι πεθαμένοι.
Πώς να το ξεχάσω κείνο το παιδί
στο περιβολάκι τ’ Αϊ-Νικόλα,
έπινε τον ήλιο σαν χλωρό κλαδί
πριν το θυμηθούν τα πολυβόλα.
Κοίτα με στα μάτια και με τον σουγιά
πάρε από τη φλέβα μου μελάνι
γράψε τ’ όνομά του στην αστροφεγγιά
χέρι φονικό να μην το φτάνει.
Πού είσαι, Πέτρο; Πού είσαι, Γιάννη;
Στου κάτω κόσμου το σιντριβάνι.
Νεράκι πίνω να λησμονήσω.
Γύρισε πίσω. Γύρισε πίσω.
Πολυ ωραιο το τραγουδι κυριε και πολυ συγκινιτικο!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Πράγματι. Χρειάζεται και η συγκίνηση στη ζωή μας όμως! Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή